معارف قرآن 1؛ خداشناسي

وزيري، گالينگور، 226 صفحه، چاپ اول 1386، چاپ نهم 1398.

معارف قرآن مجموعه کتاب‌هايي است که در آن، حضرت استاد به دسته‌بندي موضوعي آيات قرآن کريم پرداخته‌اند که اين مجموعه از جمله آثار ابتکاري و بديع ايشان محسوب مي‌شود.حضرت استاد در آغاز ضمن تأکيد بر لزوم گنجاندن درس تفسير در مجموعه دروس اصلى حوزه علميه، از مرحوم علامه طباطبايى، در مقام پيشگام و پرچمدار تدريس و نگارش تفسير در حوزه تقدير مي‌کنند و ارائه يك دوره كامل تفسير را به منزله متن درسى، ناميسر مي‌شمارند و همچنين انتخاب بخش هايى از تفسير قرآن را نيز ناكافى و غيرمفيد مى دانند، و دسته بندى موضوعى آيات را تنها راه ممكن و مفيد مى بينند. البته اين دسته بندى مي‌‌بايد با نظم منطقى و بيانى موجز و متناسب با كتاب درسى عرضه گردد.

در زمينه دسته‌بندى موضوعى آيات قرآن كريم نيز استاد طرحى بديع و ابتكارى را پيشنهاد مى‌كنند كه در قياس با طرح‌‌هاى سابق كه آيات را بر محور «عقايد، احكام و اخلاق» يا بر محور «انسان و ابعاد وجودى او» دسته‌بندى مي‌‌كردند، امتيازات چشم‌‌گيرى دارد. در اين طرح، موضوعات آيات مورد بحث، بر محور «اللّه» كه هستى‌‌بخش همه كائنات است، دسته‌‌بندى شده، و با الهام از آيه شريفه أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا...،¹ بحث از نقطه معينى آغاز مى‌‌گردد و پس از تكميل آن در هر مرحله، به ترتيب به مراحل پايين تر ـ كه در طول يكديگرند ـ مى‌‌رسد، و در نتيجه ارتباط منطقى ميانِ هر مبحث با مبحث قبل برقرار مى‌‌شود. بر اين اساس موضوعات مورد بحث در دروس تفسير موضوعى حضرت استاد به ترتيب ذيل است:

1. خداشناسى: اين بخش با بحث در زمينه شناخت خداوند آغاز مى شود و به بحث درباره كليات و تفاصيل افعال الهى خاتمه مي‌يابد.

2. جهان‌‌شناسى: خلقت جهان هستى، يكى از افعال الهى است و از اين جهت مباحث اين بخش با بخش قبلى ارتباط مى‌‌يابد، و به اينجا مى‌‌رسد كه خلقت همه پديده‌‌هاى جهان، مقدم بر خلقت «انسان» به منزله شريف‌‌ترين مخلوق خداوند بوده است.

3. انسان‌‌شناسى: در اين بخش اثبات مى‌‌شود كه انسان موجودى تك‌‌بعدى نبوده، زندگى او در دنيا مقدمه زندگى اخروى است، و او در اين سير نيازمند راه و طريق وصول به كمال و جاودانگى است.

4. راه‌‌شناسى: در اين بخش، سخن بر سر شناخت راه درست وصول به سعادت آدمى است. اين موضوع به مباحث رسالت و نبوت و امامت تسرى مى‌‌يابد و به اين ترتيب با بخش بعدى مرتبط مى‌‌شود.

5. راهنماشناسى: صفات و ويژگى‌‌هاى راهنمايان طريق هدايت و چگونگى هدايت آنان موضوع اين مبحث است. حلقه اتصال اين مبحث با مباحث بخش بعد، طرح بحث كتب آسمانى پيشين است كه به قرآن شناسى مى‌‌انجامد.

6. قرآن‌‌شناسى: اين بخش قرآن را از زبان خود قرآن معرفى مى‌‌كند و از آنجا كه در اين بخش از تزكيه و تعليم، به منزله هدف قرآن سخن به ميان آمده، زمينه بحث تزكيه و انسان‌‌سازى قرآن فراهم مى‌‌آيد.

7. اخلاق يا انسان‌‌سازى قرآن: در اين مقام ديدگاه‌‌هاى اخلاقى قرآن تبيين مى‌‌گردد و ثابت مى‌‌شود كه عبادت و بندگىِ خدا، تنها اكسير انسان‌‌سازى است.

8. برنامه هاى عبادى قرآن: در اين بحث به برنامه‌هاي عبادي قرآن اعم از برنامه هاى فردى و اجتماعى اشاره مي‌شود.

9. احكام فردى قرآن

10. احكام اجتماعى قرآن: در مقدمه اين بخش، جامعه و تاريخ از ديدگاه قرآن مورد بحث قرار مى‌‌گيرد.

بنابراين، معارف قرآن از نقطه آغاز هستى شروع مى‌‌شود و به ترتيب مراحل خلق و تدبير را با حفظ محوريت «اللّه» برمى‌‌رسد، و سرانجام با بيان ويژگى‌‌هاى جامعه آرمانى انسان ختم مى‌‌گردد.

 نظر به اهميت محتوايى و غناى درسى اين مجموعه، سه بخش نخست آن به قلم آقاى محمد عبدالمنعم الخاقانى به عربى ترجمه شده است كه ناشران ترجمه عربى اين كتاب، انتشارات دارالهادى قم و دارالاسلامية لبنان، آن را بارها به چاپ رسانده اند.

همچنين، ترجمه انگليسى بخش نخست اين مجموعه، يعني خداشناسى با عنوان The Learnings of the Glorious Quran (تعليمات قرآن كريم) توسط آقاى م. ج. خليلى صورت گرفته و در سال 1994 ميلادى به کوشش سازمان تبليغات اسلامى چاپ و منتشر گرديده است. در ضمن ترجمه اردوي بخش «انسان‌شناسي» توسط حجت‌الاسلام والمسلمين سيد ولي‌الحسن رضوي در حال انجام است.

گفتني است سه بخش نخست مجموعه معارف قرآن، يعني «خداشناسي»، «کيهان‌شناسي» و «انسان‌شناسي»، و بخش هفتم، يعني «اخلاق در قرآن» در مجموعه‌آثار حضرت استاد با عنوان «مشکات» نيز به چاپ رسيده است.

در بخش خداشناسى كه اولين بخش از درس‌هاي تفسير موضوعي قرآن كريم است، مباحث مهمى از اين دست مورد بررسى قرار گرفته است:

دليل عقلى بر وجود خدا در قرآن: در اين بحث به اين نكته پرداخته شده كه حاصل براهين عقلى، معرفت حصولىِ غايبانه است، كه قرآن به اين نوع معرفت بسنده نكرده، معرفت حضورى و شهودى را در نظر دارد. به اين مناسبت بحث خداشناسى فطرى در قرآن، مطرح مى‌‌گردد؛

توحيد: مفهوم، مراتب و نصاب توحيد در كلمه طيبه «لا اله الا اللّه» تجلى يافته است. توحيد پنج مرتبه دارد: وحدت در وجوب وجود، وحدت در خالقيت، وحدت در ربوبيت تكوينى، وحدت در ربوبيت تشريعى و وحدت در الوهيت. اين نكته نيز خاطرنشان شده كه ابليس در اين پنج مرتبه، تنها وحدت در ربوبيت تشريعى را قبول نداشته است. نكته ديگر اينكه وساطت در تدبير اگر به اذن اللّه باشد منافاتى با نصاب توحيد ندارد؛

كليات افعال الهى: خلق و تدبير استقلالى همه هستى منحصر در خداوند است؛ اما اين منافاتى با قانون عليت ندارد، و به اين مناسبت بحث «اصل عليت در قرآن» مطرح مى‌‌شود؛

وسعت قدرت و مشيت الهى؛

هدف در افعال الهى: معناى هدف در مورد خداوند و چيستى اين هدف موضوع اين بحث است، و در نهايت اين نتيجه به دست مى‌‌آيد كه هدف از آفرينش جهان و انسان، پيدايش انسان كامل بوده است؛

اذن، تقدير و قضاى الهى

شايان ذكر است بخش‌هاي خداشناسي، كيهان‌شناسي و انسان‌شناسي در يك مجلد به چاپ رسيده است.

1. (خداوند) از آسمان آبى فرو فرستاد كه هر وادى به قدر ظرفيتش از آن بهره مى‌‌برد و سيراب مى‌‌شود (رعد (13): 17).