رساترين دادخواهي و روشنگري (شرح خطبه فدکيه) جلد دوم
وزيري، شوميز، 328 صفحه، چاپ اول سال 1392.

اين نوشتار شرح و توضيح خطبه نوراني حضرت زهرا سلام‌الله عليها، معروف به خطبه فدکيه است كه توسط آيت‌الله مصباح يزدي طي 56 جلسه از ابتداي ماه مبارك رمضان 1431 هجري قمري، مصادف با 22 مرداد 1389 هجري شمسي تا خرداد  1390هجري شمسي بيان شده است. اين مجموعه با تلاش حجت‌الاسلام عباس گرايي در دو جلد  تدوين و نگارش يافته و به همت انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) چاپ و منتشر شده است.

حضرت استاد با تسلط بي‌نظير خويش بر معارف قرآني، علوم عقلي و علوم اجتماعي، در شرح اين خطبه از سويي ما را با اعتقادات ناب فاطمي آشنا مي‌كنند، و از سوي ديگر با تحليل نكات عبرت‌آموز انقلاب فاطمي در تشخيص وظيفه زمانه خويش ياري مي‌رسانند.

سخنان صديقه كبري را در اين خطبه مي‌توان در شش محور تشريح كرد: ايشان در بخش اول از سخنان خويش به مسئله خداشناسي پرداخته و معارفي عميق حول صفات و افعال الهي بيان مي‌فرمايد. مسئله نبوت و ويژگي‌ها و اهداف آن، بخش دوم سخنان ايشان را به خود اختصاص مي‌دهد. بخش سوم نيز بر محور قرآن كريم و بيان معارف اساسي آن است که در جلد نخست اين مجموعه به شرح و توضيح آن‌ها پرداخته شده است.

جلد دوم اين کتاب در 5 بخش به شرح محورهاي چهارم تا ششم اين خطبه نوراني اختصاص يافته است. حضرت فاطمه‌ سلام‌الله عليها در محور چهارم خطبه خویش با معرفی خود و بیان خدمات رسول خدا‌ صلي‌الله‌عليه‌وآله و امیرمؤمنان ‌عليه‌السلام، به آسیب‌شناسی جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر اسلام می‌پردازد و چگونگی شکل‌گیري انحراف در جامعه اسلامی را تشریح می‌کند.

در بخش پنجم از اين  خطبه شریف، صديقه طاهره سلام‌الله عليها به مسئله تصرف فدك اشاره كرده و دلایل باطل مخالفان براي اقدام به این کار را به چالش کشيده است. در بخش ششم كه بخش پاياني اين خطبه است، آن حضرت از انصار براي دفاع از حق یاري خواسته و با این بیان، حجت را بر همه آنان تمام كرده است.

پس از پایان یافتن اين خطبه، بحث و گفت‌وگویی میان صديقه كبري عليهاالسلام و شخصی که متصدي حکومت شده بود، درمي‌گیرد که به لحاظ اهمیت این گفت‌وگو، بخش هفتم اين کتاب به بیان نکات مهم آن اختصاص مي‌یابد.

بخش هشتم کتاب با عنوان «دفاع فاطمه سلام‌الله عليها از ولايت در بستر بيماري» شرح و تفسير خطبه‌اي است که آن حضرت به منظور دفاع از اميرمؤمنان‌عليه‌السلام در واپسين‌ روزهاي عمر خويش، در بستر بيماري ايراد فرمودند.