متن پيام ولى امر مسلمين به اجلاس هزاره اديان در مقرّ سازمان ملل‌

بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم‌

الحمد للّه‌ ربّ العالمين وصلى اللّه‌ على جميع انبياء اللّه‌ ورسله، سيّما على خاتم النّبيّين محمد صلی الله علیه و آلهوآله الطّاهرين والسلام على بقية اللّه‌ في الأرضين.‌

گردهمايى نمايندگان اديان عالم را كارى شايسته و مبارك مى‌شمارم و از خداوند متعال توفيق عمل به گفته‌ها و تداوم تلاش براى بهره‌مند كردن بشر از دين الهى را مسئلت مى‌كنم.‌

رهبران اديان، امروز خود را جانشينان پيامبران و دنباله‌رو و ادامه‌دهندگان راه آنان مى‌شمارند. هدف اديان چه بوده و پيامبران به مخاطبان خود چه پيامى را از سوى خداوند متعال عرضه كردند؟ پاسخ به اين سؤال بايد امروز راه و روش همه كسانى كه پرچم اديان را در دست دارند، روشن سازد. بى‌شك اديان، همگى فلاح و رستگارى و نجات انسان را هدف خود ساختند، و هريك به تناسب زمان و مكان و ظرفيت مخاطبان برنامه‌هايى را از سوى خداوند به ميان مردم آورده‌اند. آنان عموما براى ابلاغ و تحقق بخشيدن به پيام خود متحمل مجاهداتى دشوار و طولانى گشته، نمونه‌هاى ممتازى از فداكارى در راه عقيده و راه خود را در يادها ماندگار ساخته‌اند. اين جهاد و تلاش مؤمنانه براى رستگارى مردم و در راه خدا و عموما در برابر اميال و غرضها يا در برابر جهالتهايى بوده است كه صاحبان اغراض به آن

دامن مى‌زده‌اند. تاريخ جهان و كتابهاى مقدس اديان سرشار از ذكر اين مجاهدتها و تجليل از آن مجاهدان است. دين خدا رستگارى را براى مردمى خاص، در زمانى خاص و منطقه‌اى خاص نمى‌خواهد. آن را بر مردم تحميل نمى‌كند و آن را مخصوص بخشى از عرصه‌هاى زندگى آنان نمى‌داند؛ بلكه همه مردم در همه جا و همه وقت و در زمينه زندگى فردى و اجتماعى خود مخاطب پيامبران خدايند و آنان با جلب ايمان و برانگيختن خِرد و تلاش انسانها هدايت الهى را به آنان هديه مى‌كنند و صراط مستقيم به سوى فلاح و صلاح را در برابر آنان مى‌گشايند.‌

تجربه قرنهاى اخير و مخصوصا قرن بيستم ثابت كرد كه پيشرفت علم به تنهايى بشر را به سعادت نمى‌رساند و سعادت و صلح را به ارمغان نمى‌آورد. علم وقتى براى جامعه بشرى سودمند است كه با عشق، انگيزه و ايمان همراه شود و اين گم‌شده‌ها را بايد در اديان جستجو كرد.‌

شايسته نيست كه برنامه پيام‌آوران سعادت انسان را منحصر به عمل فردى و رابطه روحىِ او با خدا بپنداريم و عرصه عظيم رابطه انسان با انسان، رابطه فرد با جامعه، رابطه انسان با محيط زيست و تشكيل نظام اجتماعى و سياسى را از آن محروم بدانيم. از نظر ما همه پيامبران خدا در اين خط روشن، راه پيموده‌اند و ما به همه پيامبران ايمان و عشق مى‌ورزيم: لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ.(1)‌

اديان الهى، دنيا را پرورشگاه آدمى و محل امتحان او مى‌دانند و منحصرا راه تعالى و معنوى بشر را در بناى دنيايى سالم و به دور از عوارض طغيانها و خودخواهيها و تنگ‌نظريهاى قدرت‌طلبان و ضعف و جهالت و انفعال كوته‌نظران دانسته‌اند و براى ايجاد چنين دنيايى مجاهدت كرده‌اند. رها كردن و بى‌اعتنايى به طبيعت و نيروها و قوانينى كه در آن براى تعالى انسان به وديعه نهاده شده است، همانند تصرف ظالمانه و فسادانگيز در آن محكوم و مردود است.

1. بقره2، 285.‌

سلامت محيط پرورش آدمى به معناى آن است كه بشر با خداى خود، با درون خود، با همنوعان خود و با طبيعت پيرامون خود با صلح و سلامت رفتار كند. صلح به اين معناى عام يكى از بزرگ‌ترين نيازهاى بشر براى رشد و تعالى و رستگارى است. اين صلح بايد برخاسته از ايمان و انديشه باشد. انبيا كوشيده‌اند اين حقيقت را واقعيت ببخشند. محيط سكوت ناشى از زور و رعب و فريبى كه كارگزاران زر و زور در بخشهايى از عالم پديد مى‌آورند با صلحى كه مبشران رستگارى، انسان را بدان فرا مى‌خوانند به كلى متفاوت و متناقض است. صلح بايد بر مبناى عدالت و با معرفت به كرامت انسان و به دور از اغراض قدرت‌مداران عالم باشد. تحميل سكوت و تسليم بر مردمى كه به دفاع از حق پايمال شده خود برخاسته‌اند آن صلحى نيست كه پيام‌آوران صلح آسمانى به آن دعوت كرده‌اند.‌

در طول تاريخ همواره قدرت‌طلبانى كه جز به اشباع هوسهاى سيرى‌ناپذير خود نمى‌انديشيده‌اند، خواسته‌اند از دين و رجال دينى نيز در راه مقاصد سلطه‌طلبانه خود بهره‌كشى كنند. هيچ دين الهى‌اى اين نيرنگ بزرگ را تأييد نكرده است و بسيارى از جنگهاى به ظاهر مذهبى آلوده به چنين سوء نيتى بوده است.‌

دين در خدمت سياستهاى سلطه‌طلبانه قرار نمى‌گيرد، بلكه حوزه سياست و اداره امور جوامع بشرى را جزوى از قلمرو خود مى‌داند و خود در مقام نظام سياسى متكى به عشق و ايمان مردم با آن سياستها مبارزه مى‌كند. بسيارى از ارباب سلطه و سياست‌مداران قدرت‌طلب، دين را از تصرف حوزه سياست برحذر مى‌دارند و ميان دين و سياست مرزى عبور ناپذير تعريف مى‌كنند. گرچه خود، اين مرزبندى را هرگز رعايت نكرده و به حوزه دين دست‌اندازى و از آن بهره‌كشى كرده‌اند. جهان امروز با مشكل فساد اخلاقى روبه‌رو است و اديان

مى‌توانند در حل اين مشكل قويا چاره‌ساز و راه‌گشا باشند؛ به شرط آن‌كه در همه پيكر جامعه حضور و جريان داشته باشند و بتوانند انگيزه‌هاى اقتصادى را كه به فساد اخلاقى دامن مى‌زنند تطهير و تعديل كنند.‌

امروز دنيا تجربه موفق تشكيل نظام سياسى بر اساس تعاليم دينى را در ايران اسلامى در برابر چشم خود دارد. بزرگ‌ترين چالش جمهورى اسلامى خنثا كردن مشكلاتى است كه از سوى قدرت‌طلبان بزرگ دنيا بر آن تحميل مى‌شود. آنان مايل نيستند در اين نقطه از جهان نيز، هيچ مانعى بر سر راه تحميلها و ستمگريها و افزون‌طلبيهاى آنان خودنمايى كند.‌

دوستان و ميهمانان! اگر رهبران اديان الهى مى‌پذيرند كه در جاى پيامبران نشسته‌اند، راه روشن آن پيام‌آوران فلاح و سعادت انسان در برابر آنهاست. اين راهى پرتلاش و پر مانع است ولى در عين حال راهى است كه بهجت و رضايت رهرو خود، و در نهايت، رضايت الهى را ميسر و محقق مى‌سازد.

وَلَيَنْصُرَنَّ اللّه‌ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ وَالْحَمْدُ للّه‌ رَبِّ الْعَالَمِين

سيدعلى خامنه‌اى