سير تحوّل شبهه ها

اين سير طبيعى عملكرد شياطينى است كه قصد ايجاد انحراف در دين را دارند. آنها به همين سادگى كار خود را از همين جا شروع مى كنند. هنگامى كه آنها مى خواهند گناهى را رايج كنند و مردم مى گويند اين كار گناه است، آنها مى گويند چه كسى گفته است اين كار گناه است؟ مردم پاسخ مى دهند: علما گفته اند. اين شياطين درصدد برمى آيند كه اعتبار روحانيت، فتوا و رساله را از بين ببرند. به همين منظور شبهاتى را در اين راستا القا مى كنند. خود اين كار مراحلى دارد. ابتدا بررسى مى كنند كه آيا همه علما در مورد مسأله مورد نظر آنها اتفاق نظر دارند يا اينكه در طول هزار و چهار صد سال از يكى از علماى شيعه يا سنّى، مطلبى بر خلاف نظر ساير علما نقل شده است. با يافتن يك مورد اختلاف نظر ميان همه علما در مورد مسأله اى آن را مطرح مى كنند. اگر كسى بگويد: در بين هزاران عالم يك نفر كه بر خلاف ديگران نظر داده است، اشتباه كرده است، در جواب مى گويند: شايد آن هزاران عالم خطا كرده باشند. اين شياطين سعى مى كنند حتى قول نادرى را موافق با سليقه خود از عالمى يا عالم نمايى پيدا كنند و در اين صورت مى گويند قول نادر درست است و نظر ديگران خطا است. فرض كنيد مراجع تقليد همگى در رساله هاى خود كارى را حرام مى دانند اما اين افراد، عالم ساده اى را پيدا مى كنند، به او احترام مى گذارند و به اندازه اى بر مرجعيت او اصرار مى كنند كه آن عالم احساس تكليف كند و فتواى شاذّى بر خلاف نظر سايرين بدهد. آنها هم اين فتوا را كه مطابق ميل آنها است مطرح مى كنند و مى گويند فلان مرجع اينگونه گفته است. اگر آنها موفق به انجام اين كار شوند، مشكلشان به سادگى و بدون جنگ و نزاع حل مى شود.