مؤمنان واقعى هم جاذبه دارند و هم دافعه

انسان همانطور كه بايد نسبت به مواد نافع جاذبه داشته باشد، بايد نسبت به سموم هم دافعه داشته باشد. بدن ما همانطور كه به جذب مواد نافع احتياج دارد به دفع سموم هم نياز دارد. اگر كليه درست كار نكند و اگر روده ها درست كار نكنند و مواد سمى از بدن خارج نشود، انسان مسموم مى شود، و سرانجام مى ميرد. سموم را بايد دفع كرد. جاذبه همه جا به درد نمى خورد. بلكه با دشمنان بايد دشمنى كرد و خدا را شكر نمود بر اينكه همانگونه كه دوستى خاندان پيغمبر(صلى الله عليه وآله) را به ما داده، دشمنى دشمنانشان را هم به ما داده است. اين نعمتى است كه خدا داده و بايد خدا را بر اين نعمت شكر كرد. بايد زيارت عاشورا خواند و اول دشمنان را لعن كرد اين سدّى است كه مانع مى شود از اينكه با دشمنان آميزش فرهنگى پيدا كنيم و اخلاق، رفتار و افكار آنها در ما اثر بگذارد. وقتى سد شكسته شد، كم كم فرهنگ آنها به ما سرايت مى كند بلكه همان فرهنگ، فرهنگ غالب مى شود و اين همان خطرى است كه مسلمانها را بعد از پنجاه سال از وفات پيغمبر(صلى الله عليه وآله) تهديد كرد. البته اين خطر خيلى پيش از اين و از روز رحلت پيغمبر(صلى الله عليه وآله) شروع شد، وقتى به اوج خود رسيد آن كسانى كه در شهر پيغمبر(صلى الله عليه وآله)، در زادگاه پيغمبر(صلى الله عليه وآله)، در كنار مسجد و مزار پيغمبر(صلى الله عليه وآله) زندگى مى كردند، با كسى بيعت كردند كه به شرابخوارى معتاد بود، او را به جاى پيغمبر نشاندند و مردم مدينه به جز چند نفر با يزيد بيعت كردند، يعنى گفتند: بعد از پيغمبر(صلى الله عليه وآله) نوبت يزيد است، چه فرقى مى كند، يك روز پيغمبر حكومت مى كرد حالا هم يزيد حكومت كند! جان ما سالم باشد، اقتصاد ما ضربه نخورد و آزادى ما لطمه نبيند، اگر پيغمبر نبود، يزيد باشد!