مطلع

حوزه ؛هاى علميه در جامعه دينى ما جايگاهى بس والا و مهم دارند. نقش حوزه ؛ها و عالمان دينى در حركت امت اسلامى بسيار حساس و سرنوشت ساز است. به لحاظ همين حساسيت و اهميت ويژه، همواره عالمان دورانديش و عاشقان دلسوخته حوزه ؛ها بنا به احساس وظيفه و رسالتى كه بر دوش خويش احساس مى ؛نموده ؛اند، به روشنگرى و بيان نقاط قوت و ضعف حوزه ؛ها پرداخته ؛اند تا هر چه بيشتر اين شجره طيبه را پرثمرتر سازند و از كاستى ؛ها و آفات و كمبودهاى آن بكاهند.

مؤلف انديشمند و فرزانه اين اثر حضرت آية اللّه استاد مصباح يزدى (دام عزه) از حدود 40 سال قبل همواره نسبت به حوزه و مسائل آن احساس مسئوليت مى ؛نموده و در هر فرصتى به بيان رهنمودها، نقدها و نكات قابل اهميت در راستاى بالندگى هر چه بيشتر حوزه ؛ها بعنوان پايگاه نشر معارف الهى در گستره گيتى و جهان معاصر پرداخته ؛اند.

بجاست در طليعه اين مكتوب به گزيده يكى از سخنان ايشان توجه كنيم:

«در اوايل جوانى، براى عده ؛اى از روحانيون، اين سؤال مطرح شد كه در حوزه بمانند يا به دانشگاه بروند. عده ؛اى آمادگى حضور در دانشگاه را پيدا كردند و به آنجا راه يافتند ولى اين جانب دريافتم كه اگر در حوزه

بمانم و در آن تحوّلى ايجاد كنم مى ؛تواند منشأ بركاتى براى دانشگاهها نيز باشد در حالى كه اگر نيروى خود را فقط صرف خدمت به دانشگاه كنم حوزه همچنان عقب ؛مانده خواهد بود و نيروها پيوسته از بين خواهند رفت.

ايجاد تحوّل در حوزه موجب بهوجود آمدن يك دستگاه سازنده و زاينده ؛اى خواهد شد كه به ؛تدريج مى ؛تواند بزرگانى همچون شيخ انصارى، علامه طباطبايى و استاد مطهرى(رحمهم الله) را تربيت كند. عذر ما براى باقى ماندن در حوزه همين امر بوده است. البته اگر با كارهاى حوزوى تزاحمى نداشته باشد، مى ؛توان در دانشگاه نيز، در حد ميسور، حضور داشت. تأسيس «دفتر همكارى حوزه و دانشگاه» در اوايل انقلاب، كه به كمك دوستان انجام شد، نمونه ؛اى از اين حضور بود كه موجب نزديكى حوزه و دانشگاه به يكديگر شد.

به عقيده بنده، حضرت ولى عصر(عليه السلام) به اين مؤسسه (مؤسسه در راه حق) عنايات خاصى دارند، چون اساس آن بر تقوى و اخلاص گذاشته شده است و نام هيچ كسى در آنجا مطرح نيست، اين كار يكى از دلايل رونق و پيشرفت اين مؤسسه است.

ما ادّعا نداريم كه مى ؛توانيم تمام نيازهاى حوزه را تأمين كنيم و نمى ؛گوييم كه همه آنچه در حوزه تحقّق يافته غلط است، انتظار هم نداريم كه حوزه مانند ما عمل كند و نيز ادّعا نداريم كه برنامه ؛هاى ما بهترين برنامه ؛هاست بلكه ما معتقديم كه در حدّ فكر و تجربه خود و كمكهاى فكرى ديگران و در حدّ امكانات موجود در پيشبرد اهداف اسلام كوتاهى نكرده، و به يارى خدا، در آينده نيز كوتاهى نخواهيم كرد. ما، با توجه به تجارب گذشته، در صدد رفع نقايص كار خود، كه يا به دليل كمبود

امكانات يا به دليل كمبود نيروى انسانى يا كمى تجربه بوده، هستيم تا روز به روز به هدف خود نزديكتر شويم.»